Wie in een procedure in belastingzaken geheel of gedeeltelijk in het gelijk wordt gesteld, heeft recht op vergoeding van de door hem gemaakte proceskosten. De vergoeding is in het merendeel lager dan de werkelijk gemaakte kosten, omdat uitgegaan wordt van forfaitaire bedragen. De vergoeding betreft niet alleen de kosten van professionele rechtsbijstand, maar ook kosten van externe deskundigen, zoals een taxateur. Om voor vergoeding van gemaakte kosten in aanmerking te komen moet de belanghebbende wel een verzoek doen in zijn bezwaar- of beroepschrift.

In een procedure over de WOZ-waarde van een woning stelde de rechtbank zelf de waarde vast. Volgens de rechtbank had de gemeentelijke heffingsambtenaar de vastgestelde waarde niet aannemelijk gemaakt en had de eigenaar van de woning de door hem bepleite waarde evenmin aannemelijk gemaakt. De rechtbank wees het verzoek om de heffingsambtenaar te veroordelen om de eigenaar de kosten van een taxatierapport te vergoeden af, omdat de gemaakte kosten niet aannemelijk waren gemaakt. In hoger beroep besteedde het hof geen aandacht aan de klacht van de eigenaar dat de rechtbank de heffingsambtenaar ten onrechte niet had veroordeeld tot vergoeding van de kosten van het taxatierapport. De Hoge Raad heeft op die grond de uitspraak van het hof vernietigd. Na verwijzing moet worden beoordeeld of de eigenaar recht heeft op vergoeding van de kosten van het taxatierapport.