Volgens de huidige pachtwetgeving (geldend vanaf 2007) kan een pachtovereenkomst ontbonden worden als de pachter de grond niet meer bedrijfsmatig exploiteert. Bij de vraag of er sprake is van bedrijfsmatige landbouw zijn de volgende punten van belang:
- omvang van het bedrijf;
- of voor toekomstige winstkansen noodzakelijke investeringen plaatsvinden;
- het redelijkerwijs te verwachten ondernemingsrendement;
- of de pachter een hoofdfunctie buiten de landbouw heeft.
Genoemde punten moeten in onderlinge samenhang beschouwd worden.

Regelmatig worden er pachtzaken gevoerd waarbij de verpachter ontbinding van de pachtovereenkomst vordert, omdat er geen sprake meer zou zijn van bedrijfsmatige pacht. Onlangs oordeelde de rechter dat een tachtigjarige veehouder de gepachte gronden (ruim 3 ha) nog bedrijfsmatig exploiteerde. Hij had de laatste jaren weliswaar steeds een klein verlies gemaakt (mede als gevolg van lagere grasopbrengsten door droogte), maar het bedrijf had nog voldoende omvang (totaal 20 ha) en er was onlangs nog geïnvesteerd in een waterpomp ter bestrijding van droogte op zijn land. Volgens deze uitspraak van de rechter hoeft er dus niet aan alle bovengenoemde voorwaarden te worden voldaan.

In een ander geval werd de grond niet bedrijfsmatig geëxploiteerd door de pachter, maar week het gebruik niet af van het gebruik bij de aanvang van de pachtovereenkomst (1973). De rechter oordeelde hierover dat de pachter geen wanprestatie verweten kon worden. Het gebruik van de grond was immers niet gewijzigd. Wel was er niet langer sprake van pacht, maar van huur. De pachter kon hier de grond dus blijven gebruiken. Wel geniet een huurder van onbebouwde grond veel minder rechtsbescherming, zodat vervolgens de verpachter/verhuurder binnen afzienbare termijn de overeenkomst alsnog rechtsgeldig kan beëindigen.